“In een wereld waar de rauwe tand des tijds zichtbaar is, ontstaat uit chaos een ritmische orde. Elk object draagt de sporen van verleden strijd, maar samen vormen zij een harmonieus patroon – een nieuwe balans tussen verval en structuur, licht en schaduw.
Deze schijnbare eenvoud is echter bedrieglijk. Chaos is nooit echt verdwenen; het heeft slechts plaatsgemaakt voor een nieuwe vorm. De symmetrie lijkt perfect, maar bij nader inzien zijn de verschillen voelbaar: ruwe texturen, de onregelmatigheid van slijtage, en de grillige aanraking van licht. Hierin schuilt een diepere waarheid. ‘Nieuwe orde’ is niet de afwezigheid van wanorde, maar een herschikking ervan – een verzoening met het imperfecte.
In deze opstelling wordt de menselijke neiging om structuur te zoeken zichtbaar. Het oog wil rust vinden in een patroon, terwijl het verstand weet dat de wereld voortdurend verandert. ‘Van chaos naar nieuwe orde’ is daarmee niet alleen een overgang, maar ook een proces: een voortdurende zoektocht naar betekenis in het onvolmaakte.”