Sporen in de Stilte
Een monochroom winterlandschap onthult de verstilde schoonheid van een verlaten pad, bedekt met een dunne laag sneeuw. De diepe bandensporen vullen zich met ijs, een fragiel bewijs van recente beweging in een anders rustige omgeving. Het contrast tussen de donkere lijnen van het pad en de helderheid van de sneeuw leidt de blik naar de achtergrond, waar kale bomen een zacht gedefinieerde horizon vormen.
De compositie ademt een sfeer van melancholie en introspectie, met de ruwe textuur van de begroeiing en het verweerde hek dat het beeld een haast tijdloze dimensie geeft. Dit moment legt niet alleen de koude stilte van een winterdag vast, maar ook de subtiele sporen van het leven dat zich erin heeft afgespeeld. Een uitnodiging om stil te staan en de poëzie in de eenvoud van de natuur te ontdekken.
Deze foto heb ik gemaakt met mijn Leica SL2