Brassaï

De naam Brassaï met een trema op de i, is een pseudoniem van Gyula Halász, een Franse fotograaf van Hongaarse afkomst. Brassaï was de zoon van een professor in de Franse literatuur en verhuisde al op driejarige leeftijd met zijn ouders naar Parijs, waar zijn vader les ging geven aan de Sorbonne. Hij studeerde in schilderkunst in Boedapest en ging in 1920 naar Berlijn, waar hij de Universiteit van de Kunsten bezocht. In 1924 vestigde hij zich definitief in Parijs, waar hij zich aansloot bij de kunstenaarskringen in de wijk Montparnasse. Aanvankelijk ging hij werken als journalist. In die periode nam hij ook zijn pseudoniem Brassaï aan, hetgeen betekent: ‘van Brașov’ (Wikipedia).

Brassaï nam deel aan belangrijke internationale exposities, zoals Photography: 1839–1937 in het Museum of Modern Art. Na de oorlog hield hij grote solotentoonstellingen, onder andere in het George Eastman House en diverse keren opnieuw in het Museum of Modern Art. Hij had veel succes in de U.S.A. en publiceerde vaak in Amerikaanse bladen. In 1953 werden foto’s van hem
geselecteerd voor de wereldberoemde tentoonstelling The Family of Man. (Bron: Wikipedia).

Deze drie foto’s die ik gemaakt heb zijn van foto’s uit het prachtige boek “Le flaneur nocturne” dat ik ooit in het verleden heb aangeschaft (is nog steeds te koop bij Fnac). Het boek laat veel nachtelijke opnames zien, voornamelijk straattaferelen. Een geheel ander onderwerp was zijn hang naar het Parijse nachtleven. Ook in die kringen bracht de fotograaf veel tijd door en maakte er zonder gêne allerlei intieme foto’s. Brassaï zelf zei hierover: “Ik ben fotograaf geworden om de Parijse nacht vast te leggen” Het werk van Brassaï is geworteld in het nachtelijke Parijs van de jaren 1930. Brassaï leerde de stad te zien en te fotograferen door het contact met de realiteit van het straatleven.

Minder bekend is dat Brassaï, naast het fotograferen, diverse gesprekken heeft gevoerd met beroemdheden zoals Marcel Proust, Henri Miller en Picasso. Deze gesprekken zijn door hem op schrift gesteld en uitgebracht in drie deeltjes bij Gallimard. Het boekje over Proust heeft de titel: “Marcel Proust sous l’emprise de la photographie” Dit werk, de late vrucht van Brassaï’s passie voor La Recherche, legt Prousts interesse in fotografie naast zijn eigen fascinatie voor literatuur. Gewapend met alleen zijn kennis als fotograaf, combineert Brassaï’s onderzoek het project van de auteur, het verhaal van de verteller en de ervaring van het individu.