Over Paul
Persoonlijk
Het is alweer een tijd geleden dat ik volledig actief was in het bedrijfsleven. Door een auto-immuunziekte moest ik noodgedwongen afscheid nemen van die wereld, met alle gevolgen van dien. Stilzitten was echter geen optie. Om niet te verzanden in leegte en lethargie, stortte ik me op een studie—maar ook dat bleek tijdelijk.
Wat uiteindelijk bleef, was iets uit een ver verleden: fotografie. Een oude passie die onverwacht weer boven kwam drijven. Digitaal werken was nieuw voor me; ooit was ik blijven hangen bij Ilford-filmpjes en de donkere kamer. Maar zodra ik de draad weer oppakte, voelde het vertrouwd.
Fotografie is nu meer dan een hobby. Het biedt ontspanning, een manier om oud zeer te verwerken, om los te laten. En zodra het weer het toelaat, ben ik buiten—met mijn camera, zoekend naar het volgende beeld.
Fotograferen
Eind jaren zeventig volgde ik samen met een studievriend een weekcursus aan de fotoschool van ODIN in Nijmegen. Destijds was ODIN de Nederlandse importeur van Leitz, Leica en Leicaflex-camera’s, en menig tijdgenoot zal zich de naam Hans de Zwart herinneren—docent aan de fotoschool en auteur van het LEICA-boek uit 1979 (ISBN 9789010024305).
Die opleiding leidde bijna vanzelfsprekend tot de aanschaf van mijn eerste Leica: de Leica R3, uitgerust met een 50mm standaardobjectief. Voor die tijd een geavanceerde spiegelreflex, robuust en betrouwbaar.
Ruim vijftig jaar later is fotografie onherroepelijk digitaal geworden. Mijn keuze viel op de Leica Q2 Monochrome, aangeschaft bij de Leicastore in Amsterdam. Een fullframe compactcamera met een 47,3-megapixel monochrome sensor en een lichtsterke Summilux 28mm f/1.7. Deze camera biedt alles wat ik zoek: een snelle autofocus, een klassieke body, een haarscherpe zoeker en een ongeëvenaarde zwart-witkwaliteit.
Voor mij is de Leica Q2 Monochrome meer dan een camera—het is een instrument waarmee ik mijn visie op de wereld vastleg. Fotograferen blijft een groot genoegen, zeker met een camera die techniek en eenvoud zo mooi samenbrengt.
Tot Slot
Onderverdeeld in zes categorieën van elk 40 foto’s presenteer ik mijn werk. Daarnaast zijn er extra categorieën zoals “REFLECTIES”(150st). “INSPIRATIES”(12st) en “REPORTAGES” (12st). In de voetnoten vindt men relevante informatie over fotografie in het algemeen en musea in het bijzonder. Met regelmaat worden foto’s en teksten geactualiseerd.
Ik plaats alleen foto’s waar ik iets mee heb. Het verbetert mijn stemming – fotograferen is sublimeren – en helpt, in zekere zin, mijn fysieke beperkingen te verzachten. Deze website is geen prestigeproject en zeker geen ego-document, maar een bescheiden en prettige plek waar ik met plezier aan werk. Hopelijk ervaren bezoekers dat net zo.
lid van De Fotobond.
