BLOKKEN

‘Drijvende’ Fundamenten

In deze intrigerende monochrome compositie spelen geometrie, reflectie en abstractie een subtiel spel. De betonnen structuren, als op zichzelf staande eilanden, rijzen boven het wateroppervlak uit op stevige poten. Hun strakke lijnen en massieve vorm contrasteren met de zachte, golvende reflecties in het water. De afwezigheid van menselijke activiteit en de stille aanwezigheid van een eenzame eend aan de rechterkant versterken het gevoel van verlatenheid en tijdloosheid.

De keuze voor zwart-wit benadrukt de texturen van beton en hout en maakt de reflecties des te sterker. De compositie leidt het oog van de ene structuur naar de andere, terwijl het wateroppervlak fungeert als een spiegel die het geheel een bijna surrealistische sfeer geeft. Wat is hun functie? Zijn het fundamenten van iets dat nog gebouwd moet worden, of restanten van iets dat ooit was? Een foto die meer vragen oproept dan beantwoordt – en juist daarin ligt de kracht.