WINTERSTALLING

Winterstalling

Een rij stoelen leunt ordelijk tegen elkaar, opgestapeld en wachtend op betere dagen. De vlechtpatronen vangen het licht, terwijl de schaduwen er een spel van vormen, een herinnering aan de levendigheid die hier ooit was. Nu heerst er stilte, een tussenperiode waarin de tijd lijkt te vertragen.

De winter heeft het terras in rust gedwongen, maar in deze verstilling schuilt ook een belofte: zodra de kou verdwijnt en de zon weer uitnodigt tot samenzijn, zullen deze stoelen weer gevuld worden met gesprekken, koffie en het ritme van een stad die ontwaakt. Tot die tijd blijven ze in afwachting, als stille getuigen van seizoenen die komen en gaan.