Sabine Weiss

Sabine Weiss was een Franse fotografe, geboren in 1924 in Zwitserland. Zij was een dochter van Louis Frédéric Weber en Sonia Meckling. Van 1942 tot 1945 volgde ze in Genève haar opleiding fotografie bij Paul Boissonnas. Later heeft zij zich in Parijs gevestigd. Zij werd al snel bekend om haar documentaire- en straatfotografie. Haar werk omvat portretten, stadsgezichten en het dagelijks leven, vaak met een poëtische en menselijke benadering. Weiss begon haar carrière als assistent van Willy Maywald en werkte later zelfstandig, met exposities over de hele wereld. Haar werk wordt gewaardeerd vanwege de emotionele diepte en het vermogen om intieme momenten vast te leggen. Haar nalatenschap zal voortleven door haar prachtige en inspirerende werk. Evenals Cartier-Bresson en Maier, is het werk van Weiss nog steeds een inspiratie voor mij. De bijbehorende drie foto’s heb ik gemaakt middels het prachtige boek dat van haar werk verschenen is en ik recent heb aangeschaft.

Van Wikipedia: Vanaf 1955 werd er werk van haar getoond op in de Verenigde Staten en nadien in Frankrijk. Haar foto’s werden gepubliceerd in onder meer Esquire, Vogue, Paris Match, Life en Time. Ze maakte portretten van kunstenaars, muzikanten en fotografeerde eveneens modecreaties. In 1995 werd ze Frans staatsburger. Ze overleed in december 2021 op 97-jarige leeftijd.

Algemeen: Kleinbeeldfotografie speelde een cruciale rol in de twintigste-eeuwse fotografie. Het introduceerde een meer draagbare en toegankelijke manier van fotograferen, wat leidde tot een grotere verspreiding van de fotografie als kunstvorm en als documentatiemiddel. Het gebruik van kleinbeeldcamera’s, zoals bijvoorbeeld de Leica, stelde fotografen in staat om snel en discreet te werken, waardoor ze gemakkelijker momenten van het dagelijks leven konden vastleggen en nieuwe perspectieven konden verkennen. Dit droeg bij aan de ontwikkeling van de straatfotografie en het documentaire genre, waarbij fotografen zoals Sabine Weiss, Henri Cartier-Bresson, Vivian Maier en Robert Doisneau iconische beelden creëerden. Het formaat 35mm werd ook populair onder amateurfotografen vanwege het gebruiksgemak en de betaalbaarheid, waardoor een breder publiek toegang kreeg tot het fotograferen. Velen van mijn generatie zijn dan ook begonnen met hun hobby uit te breiden in een “doka”, een donkere kamer, met het ontwikkelen van films en het afdrukken op papier met behulp van ontwikkelaar, fixeer en meer van die dingen. De donkere kamer wordt nog steeds gebruikt door sommige fotografen die de charme van de analoge fotografie (opnieuw) waarderen. Vrij recent kwam de Leica M6 op de markt, een analoge camera. Een herintroductie!