De overdrachtelijke zin van het vertrekken. Deze gedachte raakt aan een dieper filosofisch inzicht, en ik vind het een prachtige benadering van de cyclische aard van ons leven en onze ervaringen. De zin “De overdrachtelijke zin van vertrekken is wellicht weer het thuiskomen” suggereert dat elke reis, hoe ver en avontuurlijk ook, uiteindelijk een terugkeer naar onszelf inhoudt.
In de context van mijn werk en fotografie zou dit idee ook kunnen verwijzen naar het creatieve proces. Vertrekken kan staan voor het verkennen van nieuwe thema’s, het opdoen van inspiratie, en het ontdekken van onbekende plekken en emoties. Maar juist door die ontdekkingen keer ik misschien dieper terug naar mijn eigen kern. Vind ik nieuwe manieren om mijn visie te verwoorden, mijn gevoelens te uiten middels de fotografie, hoewel nieuw, blijft het toch resoneren met wie ik werkelijk ben?
Dit vertrek-en-thuiskomen is vergelijkbaar met hoe kunstenaars zoals Henri Cartier-Bresson en Vivian Maier voortdurend op zoek waren naar het vastleggen van iets dat altijd al in hen sluimerde, maar dat pas tot leven kwam wanneer ze eropuit gingen. Elke klik op de sluiter was een stap naar buiten, maar ook een stap naar binnen, naar een innerlijk thuiskomen bij hun eigen visie.